Των
Χριστουγέννων*
Του Τάσου
Βασιλείου
Παραμονές των
Χριστουγέννων η γιαγιά μου πάντα με συμβούλευε να μην πηγαίνω ποτέ κατά το
Βαμπιάκο τα πρόβατά μας. Ο Βαμπιάκος είναι ένα στενό πέρασμα από το λάκο της
Τζιώγκας προς το χωριό και τα βράδια λόγω του πηχτού λόγγου από γράβα και
πουρνάρια ήταν φοβερός. Μου έλεγε λοιπόν να μην τα περνάω από κει όλο το
δωδεκαήμερο -από τα Χριστούγεννα ως τα Φώτα, γιατί έρχονταν οι σαταναραίοι με
κουδούνια και τενεκέδες που τα χτυπούσαν με πολλή δύναμη και άρπαζαν τα πρόβατα.
Άσε που άμα παρουσιάζονταν μπροστά μου και απολογιόμουν σαν με φώναζαν, θα μου
έπαιρναν και τη φωνή. Αλλά και να μην απολογιόμουν, αν τους έβλεπα θα τρόμαζα
από την ασχήμια τους. Κατάμαυροι με κέρατα και με ουρές, δεν ήταν άλλοι από
τους Καλικαντζαραίους που μαθαίναμε στο σχολείο. Μου έλεγε μάλιστα για να με
πείσει πιο πολύ για την ύπαρξή τους ότι την τάδε χρονιά πήραν τόσα πρόβατα του
τάδε κι ακόμα της ίδιας μια φορά, παραμονή Πρωτοχρονιάς, της...