Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2013

Γιαχνί μου ο μαύρος

Στις 16/6 ο ΠΟΣΚ είχε οργανώσει ένα τσιμπούσι στον Άγιο Νικόλαο, στην διάρκεια του οποίου οι συμμετέχοντες ζήτησαν να ξαναγίνει κάτι ανάλογο στο μέλλον.
Και πράγματι ξανάγινε.
Αυτή τη φορά με γιαχνί στην πλατεία
Και τώρα, όπως και τότε, δεν χρειάστηκε ιδιαίτερη προσπάθεια για τη διοργάνωσή του.
Ο κόσμος ήταν σαν έτοιμος  από καιρό, το περίμενε και κατά βάθος το επιθυμούσε.
Ίσως μάλιστα είχε αρχίσει να ανησυχεί για την καθυστέρηση.
Αυτή τη φορά αποφασίστηκε να φτιάξουμε ένα βασικό φαϊ  και ο καθένας να φέρει από το σπίτι του ό, τι θέλει και ό, τι μπορεί.
Στην συζήτηση τι θα...
έπρεπε να είναι αυτό το φαϊ , έπεσαν οι προτάσεις για κοτόπουλο με πατάτες στον φούρνο ,κριθαράκι με κρέας, γιαχνί και μερικά άλλα.
Νίκησε το γιαχνί γιατί είναι ένα έδεσμα που δεν το φτιάχνει εύκολα ο καθένας στο σπίτι του, θυμίζει περισσότερο χωριό και κυρίως είναι είδος προς εξαφάνιση μια και έχουμε χρόνια να δούμε παραδοσιακό γάμο στα μέρη μας.
Τι χρειάζεται να έχουμε για ένα σοβαρό γιαχνί;
Για αρχή θέλουμε μια προβατίνα.
Έρχεται λοιπόν ο Βασιλουκάς και προσφέρει μια από τις δικές του.
Θέλουμε κρεμμύδια.
Να ο Τακτσιτούλης με μια αρμάθα, άλλη μια ο Βαγγελσταύρος και μια η Σοφία του ΓιωργοΛουκά.
Θέλουμε ένα Σιάσκα.
Εμείς έχουμε τον αυθεντικό.
Τα υπόλοιπα έρχονται μόνα τους.
Κρασί ,ψωμί, αναψυκτικά ,τραπεζομάντηλα αγοράζονται .
Τραπέζια, καρέκλες, πιάτα, μαχαιροπήρουνα διαθέτει ο ΠΟΣΚ και να το τραπέζι κουρδίστηκε.
Έτσι το μεσημεράκι της Κυριακής μαζευτήκαν στην πλατεία οι φίλοι και γνωστοί του Συλλόγου και ξεκίνησε το τσιμπούσι.
Οι νοικοκυρές του χωριού πρόσφεραν τις σπιτικές τους λιχουδιές που συνόδευσαν το γιαχνί.
Όλα πήγαν καλά
Υπήρχε καλή διάθεση, όρεξη για παρέα και για κουβέντα.
Υπήρχε ένα πρόβλημα με τον μάγειρα ο οποίος το μισό του μυαλό το είχε στο γιαχνί και το άλλο μισό  στο κυνήγι.
Δεν είναι εύκολο να μαγειρεύεις και να ξέρεις ότι η γουρουνοπαρέα έχει κλείσει γουρούνια.
Τελικά του πήγαν όλα καλά. Και το γιαχνί πέτυχε και το γουρούνι στο τσιγκέλι.
Αναπτύχτηκε μια συζήτηση για τον χρόνο που έγινε η εκδήλωση.
Αρκετοί ζήτησαν να γίνεται όταν στο χωριό υπάρχει περισσότερος κόσμος.
Εγώ θα πω την δική μου άποψη για το θέμα την οποία έχω εκφράσει και στις συζητήσεις μέσα στον σύλλογο
Αυτές οι εκδηλώσεις δεν απευθύνονται κυρίως στην νεολαία και τους καλοκαιρινούς επισκέπτες (τουρίστες) του χωριού, αλλά στις μεγαλύτερες ηλικίες και σε αυτούς που ζουν μόνιμα η σχεδόν μόνιμα (πάνω από 6 μήνες) εδώ.
Τον Αύγουστο υπάρχουν διάφορες εκδηλώσεις και πανηγύρια σ’ όλα τα χωριά της περιοχής  όπως και στο δικό μας που μπορούν να πάρουν μέρος όλοι.
Τέλος Σεπτέμβρη είναι που μετριόμαστε και  ευχόμαστε καλή αντάμωση και καλό ξεχειμώνιασμα.
Άλλη μια φορά οι κυρίες του συλλόγου απέδειξαν ότι χωρίς αυτές δεν γίνεται τίποτα.
Δεν είναι σωστό να γίνεται ξεχωριστή αναφορά σε παριστάμενους αλλά δεν θα αποφύγω τον πειρασμό να χαιρετήσω την παρουσία της ιδιοκτήτριας του καφενείου της Γουργιάνιστας που μαζί με την ανιψιά της μας τίμησε με την παρουσία της.
Ίσως κάνω την εξαίρεση και για το γεγονός ότι η παρουσία τους συνοδεύτηκε από ένα ταψί τυρόπιτα και κυρίως μια χορτόπιτα που είναι η αδυναμία μου.
Ευχαριστούμε Κυρία Στάθω, Ευχαριστούμε Ανθούλα.
Στα γκοντοσλίκια της εκδήλωσης θα αναφερθώ στις κυρίες που την Κυριακή εμφανίστηκαν με πιο λαμπερά μάτια.
Πρόκειται για την Πανωραία την Νούσια ,την Κίτσα του Σιάσκα και την Βούλα του Ζιάκα που καθάρισαν και τεμάχισαν τα κρεμμύδια και έκλαψαν ζωντανούς και πεθαμένους.
Όταν η Νίνα του Πάντου  κατάλαβε ότι μπορούσε και αυτή να αποκτήσει λαμπερά μάτια ήταν αργά.
Καθάρισε μόνο το τελευταίο από τα κρεμμύδια.
Σε αντιπερισπασμό βάλθηκε να πλύνει όλα τα πιάτα για να φτιάξει επιδερμίδα στα χέρια αλλά δεν νομίζω να έμεινε ευχαριστημένη από το αποτέλεσμα.
Στο τέλος του φαγητού όλοι δώσαμε υπόσχεση να ξαναμαζευτούμε πάλι στην πρώτη ευκαιρία.
Ελπίζουμε αυτή η μέρα να είναι κοντά.
Φιλικά
                                                                                                                                       Σπύρος Δημαράς






1 σχόλιο:

  1. Γιαχνί μου ο μάυρος τι μου το έταζες ωρέ πατέρα.... Αυτός είναι ο σωστός ο τίτλος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή