Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012

Συνέντευξη της Θάλειας Μήτση στο REFEREE



Η Θάλια Μήτση είναι η κορυφαία γυναικεία σφυρίχτρα αυτή τη στιγμή στη χώρα μας. Με βάση το παλμαρέ της δικαιωματικά μπορεί να χαρακτηριστεί, μάλιστα ως η νο1 όλων των εποχών στην Ελλάδα, κάτι που ήρθε να πιστοποιήσει και η επιλογή της ως υποψήφια να σφυρίξει στο Μουντιάλ γυναικών του 2011


.Ενταγμένη στην κορυφαία κατηγορία της ΟΥΕΦΑ, είναι για 3η σεζόν στη Β’ εθνική και μάλιστα φέτος έχει τοποθετηθεί και στον ειδικό πίνακα των ταλέντων. Έριξε ένα ανδρικό κάστρο, αφού δύο φορές ορίστηκε 4η σε αγώνα της Σούπερ Λίγκα.
Υπαλληλος της ΟΥΕΦΑ στην επιτροπή σταδίων και ασφαλείας είναι μεταξύ Ελβετίας και Ελλάδας για να σφυρίζει και προσπαθεί να χωρέσει τα πάντα στο πρόγραμμά της για να διατηρείται σε.......


 υψηλό επίπεδο.

- Ποια ήταν η αφορμή για να ασχοληθείτε με τη διαιτησία;
Όταν σπούδαζα στα ΤΕΦΑΑ Αθηνών ο καθηγητής του ποδοσφαίρου πρότεινε τότε σε όλους τους φοιτητές του πρώτου έτους να παρακολουθήσουν τη σχολή διαιτησίας στον Πειραιά. Αποφάσισα να το κάνω όχι για να γίνω διαιτητής, ποτέ δεν μου άρεσε, άλλωστε, αυτός ο ρόλος και ειδικά η κατάχρηση εξουσίας που έβλεπα ότι υπήρχε τότε, αλλά για να μάθω καλύτερα τους κανονισμούς ενός αθλήματος που αγαπούσα και παρακολουθούσα πολύ. Με τη διαιτησία ασχολήθηκα πραγματικά ένα χρόνο αργότερα όταν πήγα στην Ιταλία και συνέχισα όταν επέστρεψα στην Ελλάδα. Από τότε με κέρδισε.
-Ποια είναι η Θάλια Μήτση εκτός γηπέδων;
Είναι ένας άνθρωπος που εργάζεται σκληρά, προπονείται καθημερινά και αφιερώνει τον υπόλοιπο χρόνο σε αγαπημένα πρόσωπα.

- Εχετε διαιτητεύσει σε πολλούς διεθνείς αγώνες. Ποια είναι η αίσθησή σας για το επίπεδο της ελληνικής γυναικείας διαιτησίας στη χώρα μας σε σύγκριση με αυτές του εξωτερικού;
Δεν μπορούμε να μιλάμε για ελληνική γυναικεία διαιτησία. Απλώς υπάρχουν κάποιες γυναίκες που είναι διαιτητές, η καθεμιά με τα δικά της χαρακτηριστικά.
- Ποιες είναι οι αναμνήσεις που σας μένουν χαραγμένες στο νου από την καριέρα σας στη διαιτησία;
Καταρχάς ο καθημερινός αγώνας κι ο κόπος όλα αυτά τα χρόνια σε μια πορεία πάνω σε ένα μονοπάτι που συνήθως ήταν στρωμένο με αγκάθια κι όχι με ροδοπέταλα. Επίσης η σκληρή προπόνηση-προετοιμασία κι ό,τι έμαθα από αυτή καθώς και η γνωριμία με κάποιους ανθρώπους που αποτελούν πηγή έμπνευσης και θαυμασμού.
Έπειτα σίγουρα δεν μπορώ να ξεχάσω τη συμμετοχή μου σε δύο παγκόσμια κύπελλα της ΦΙΦΑ, ειδικά την πρώτη μου συμμετοχή το 2008 στο παγκόσμιο γυναικών κάτω των 17 στη Νέα Ζηλανδία, όπως και το πιο πρόσφατο φέτος στο Τρίνινταντ και Τομπάγκο.
Δυσάρεστη ανάμνηση αποτελεί η μη συμμετοχή μου στο ευρωπαϊκό νεανίδων το καλοκαίρι του 2006 όταν ενώ είχα οριστεί με αντικατέστησαν λόγω του αποκλεισμού της ΕΠΟ από τη ΦΙΦΑ. Δόξα τω Θεώ όμως αργότερα συμμετείχα στα ευρωπαϊκά νεανίδων το 2007 στην Ισλανδία και το 2009 στη Λευκορωσία, όπως επίσης και στο ευρωπαϊκό γυναικών το 2009 στη Φινλανδία (ως τέταρτη).
Από την Ελλάδα κρατάω στη μνήμη μου κάποια σημαντικά παιχνίδια και ειδικά εκείνα όπου υπήρχαν πολλοί φίλαθλοι που υποστήριζαν θερμά την ομάδα τους και δημιουργούσαν εκπληκτική ατμόσφαιρα στο γήπεδο. Θυμάμαι αγώνες που ήταν πραγματικά  μια γιορτή, μια απόλυτη ευχαρίστηση κι ένα υπέροχο θέαμα.
- Σπάσατε ένα κατεστημένο ετών όταν οριστήκατε σαν 4η σε αγώνα της Σούπερ Λίγκα. Πιστεύετε πως το ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά και η κοινωνία μας έχουν την ωριμότητα για να δεχθούν μια γυναίκα να σφυρίζει στα μεγάλα σαλόνια;
Δεν ξέρω αν πρέπει να μιλάμε για ωριμότητα ή δεκτικότητα. Η κοινωνία μας έχει ήδη αποδεχτεί τη γυναίκα σε διάφορους ρόλους που νωρίτερα θεωρούταν καθαρά αντρικοί, οπότε γιατί όχι και στο ποδόσφαιρο; Οι ποδοσφαιριστές σίγουρα δεν ενδιαφέρονται  για το αν το άτομο που διαιτητεύει είναι άνδρας ή γυναίκα, αλλά αυτό που τους νοιάζει είναι να έχει δίκαια σφυρίγματα. Άρα, γιατί ενώ αυτοί που είναι οι πρωταγωνιστές το αποδέχονται, υπάρχουν ακόμα κάποιοι που μιλούν για φύλο κι όχι για ικανότητες;
- Πόσο δύσκολο είναι το να βγάζετε τα ίδια αγωνιστικά τεστ με τους άνδρες, ώστε να μπορείτε να παίζετε στα ανδρικά πρωταθλήματα;
Δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Απλώς χρειάζεται αφοσίωση και πειθαρχία. Σίγουρα απαιτείται μεγαλύτερη προσπάθεια από μια γυναίκα απ’ ό,τι από έναν άνδρα λόγω διαφορών στην ανατομία και φυσιολογία του σώματος. Ευτυχώς είμαι γυμνάστρια και γνωρίζω πώς να σχεδιάζω και να εκτελώ τις ασκήσεις στην προπόνησή μου, αλλά ούτως ή άλλως τα τελευταία χρόνια υπάρχει εθνικός προπονητής κι όλοι οι διαιτητές μπορούν πλέον να έχουν πρόσβαση σε προπονητικά προγράμματα, πληροφορίες και συμβουλές. Το να έχει άλλωστε ένας διαιτητής καλή φυσική κατάσταση είναι το λιγότερο που απαιτείται και αν μη τι άλλο πρέπει να θεωρείται δεδομένο (εκτός βέβαια αν υπάρχει κάποιος τραυματισμός). Είναι η βάση για να δουλέψει μετά σε άλλα κομμάτια που θα τον βοηθήσουν στη βελτίωση της διαιτητικής του ικανότητας. Δεν νομίζω πλέον ότι σε αυτό το επίπεδο χρειάζεται να μιλάμε ακόμα για αγωνιστικά τεστ.

- Μετά την αποτυχία της Νελί Βιενό το 2006 να βγάλει τα τεστ και να πάει στο Μουντιάλ της Γερμανίας πιστεύετε ότι θα δοθεί ξανά στο μέλλον ευκαιρία σε γυναίκα να πάει στην κορυφαία ποδοσφαιρική διοργάνωση του πλανήτη;
Κατά τη γνώμη μου πολύ δύσκολα. Ίσως αν γίνει να είναι κυρίως για λόγους μάρκετινγκ.
- Ποιο είναι το δόγμα σας σε ό,τι αφορά τη διαιτησία και τον τρόπο που στέκεστε στον αγωνιστικό χώρο;
Για μένα όλα ξεκινούν από το σεβασμό στο παιχνίδι και σε όσους συμμετέχουν σε αυτό. Έτσι αυτό που πρεσβεύω είναι να αφήνω το παιχνίδι να εξελίσσεται, να προστατεύω την εικόνα του ποδοσφαίρου τηρώντας τον κανονισμό και να απολαμβάνω τον αγώνα.
Γενικότερη φιλοσοφία μου στη διαιτησία είναι η κατάλληλη προετοιμασία, η υπευθυνότητα σε αυτό που κάνω, η αναγνώριση της ευθύνης που έχω και η συνεχής προσπάθεια για βελτίωση.
- Ως νέο άτομο, αλλά και άνθρωπος που περνά αρκετό καιρό στο  εξωτερικό, πώς βιώνετε την δύσκολη συγκυρία που διανύει η χώρα μας και τι εικόνα έχουν οι ξένοι για την Ελλάδα;
Είναι θλιβερό που πολλοί άνθρωποι αναγκάζονται να υποφέρουν πληρώνοντας για τα λάθη άλλων. Σε αυτήν τη δύσκολη εποχή ειδικά για μας τους νέους η αναγέννηση προβάλλει σωτήρια και αναγκαία. Τώρα που όλα διέρχονται κρίση πρέπει να καταβάλουμε πνευματικό κυρίως αγώνα χωρίς συμβιβασμούς και να στηρίζουμε πάντα τη ζωή μας σε παραδοσιακές αξίες κι όχι σε πρόσκαιρα υλικά δεκανίκια και να έχουμε πίστη.
Όσο για την εικόνα που έχουν οι ξένοι για την Ελλάδα σίγουρα δεν είναι η καλύτερη. Ωστόσο καλό θα ήταν κι αυτοί κι όλοι μας να έχουμε το γνώθι σ’ αυτόν.
Ευχαριστούμε τον Παναγιώτη Κουτάκο και το περιοδικό REFEREE για την συνέντευξη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου